Kako

ક – કંચન ,કામિની ને કાયા એ ત્રણેય સંસારની માયા .

ખ - ખાતા, ખરચતાં, ખિજાતા શક્તિનો વિચાર કરજો.

ગ – ગદ્ધો, ગમાર અને ગરજુ એ ત્રણે સરખા સમજુ.

ઘ – ઘર, ઘરેણાં ને ઘરવાળી, એમાં જિંદગી આખી બાળી.

ચ – ચોરી ચુગલી અને ચાડી એ ત્રણેય દુર્ગતિની ખાડી

છ – છકાય જીવનું રક્ષણ ,એ  બને મોક્ષનું લક્ષણ .

જ – જુવાની, જરા ને જમ,એ છે કુદરતનો ક્રમ.

ઝ – ઝગડાની ઝંઝટમાં ઝપડાય, એ અશાંતિની હોળીમાં સપડાય.

ટ – ટોળ, ટપ્પા ને ટીખળ કરે, એ પુણ્ય ટળે ને પાપ ભરે.

ઠ – ઠાઠ, ઠઠારો ને ઠકુરાઈ, એમાં અભિમાન ને અક્કડાઈ.

ડ – ડ્રેસ, ડીગ્રી, ડીયર, ડાન્સમાં ગુલ એની જિંદગીના ડાંડિયાડુલ.

ઢ - ઢોલ નગારાં એમ ઢબકે છે કે ચેતો મોત નગારાં ગગડે છે.

ત – તૃષ્ણાથી તરસતો તાવ, સંતોષની ગોળીથી જાય.

થ – થડની મજબુતાઈ ભલે જુઓ, પણ એના મૂળને કદી ના ભૂલો.

દ - દમી, દયાળુ ને દાતા, તે પામે સુખ ને શાતા.

ધ – ધર્મ ધ્યાનમાં ધોરી , એનાં કર્મની થાળે હોળી ,એને વરે સિદ્ધિ ગોરી.

ન – નિયમ , નેકદિલી , ન્યાય ને નીતિ, એ સુખી થવાની રીતિ.

પ – પાપને તજો, પુણ્ય ભરવા ધર્મને ભજો.

ફ – ફેશનનું ફારસ એમાં અનીતિનું માનસ.

બ – બાવળ, બોરડી ને બાયડી એ શસ્ત્ર વગરની શાયડી.

ભ – ભોગની ભવાઈમાં રમે, તે ચોરાશીનાં ચક્કરમાં ભમે.

મ – મોહ, મમાતા ને માયા, એમાં રમે નહિ તે ડાહ્યા.

ય – યમ, નિયમને ધરજો, મોક્ષ સુખને વરજો .

ર – રામાને રામનો રાગ, એ મોહરાજાનો બાગ.

લ – લક્ષ્મી, લાડી ને લોભ, એ પરભવ મુકાવે પોક.

વ – વિનય, વિવેક ને વિરતિ, એની કરજો તમે પ્રીતડી.

શ –શિયળનો સાચો શણગાર, કરે તેને શિવસુંદરી વરે.

સ – સંસાર સાવ અધુરો છે, સંયમમાર્ગ મધુરો છે.

ષ – ષટ્ખંડનો રાજેસરી ત્યજે, તો ઠીક નહિ તો નરકેસરી.

હ – હેમ, હીરા ને હાથી, એ પરભવના નહિ સાથી.

ક્ષ – ક્ષમાને મનમાં ધરે, એ મોક્ષનાં સુખને વરે.

જ્ઞ – જ્ઞાન ભણજો, સમકિતમાં ભળજો, ચારિત્રને વરજો.